Slapend rijk

Ik kwam erachter doordat een kennis van mij de dokter belde. ‘Oh, u slaapt niet door?’, concludeerde de assistente. ‘Komt u dan maar even een apparaatje ophalen, dat mag u ‘s nachts omdoen. Wij kunnen dan uitlezen hoe u slaapt.’ Maar voordat het opgehaald was, ontving mijn kennis al een mail. Van een commercieel bedrijf, de leverancier van dat ding.

Of ze even haar hele hebben en houwen wilde doorgeven. Mijn kennis heeft dat maar niet gedaan. Zo slecht slaapt ze nu ook weer niet. Ik frons mijn wenkbrauwen. Een arts die ongevraagd patiëntgegevens deelt met een commercieel bedrijf? En wie leest die slaapgegevens eigenlijk uit? Dat bedrijf? En de verzekering betaalt sowieso? Dan weet ik het al: hele volksstammen zullen mogelijk aan apneu leiden. En een apparaatje moeten ophalen. Maar dat is niet waar ik me zorgen over maak. Wel over het feit dat u op een dergelijke, oneigenlijke manier uw persoonlijke gegevens onbedoeld afstaat aan commerciële partijen. Waarmee de dokter een dealtje heeft. De NRC had er onlangs een pagina- vullend artikel over: alles wat u in vertrouwen met uw huisarts deelt, wordt via die bedrijven of via het administratiesysteem automatisch overgedragen aan een centrale database. ‘Zo worden de dossiers van miljoenen Nederlanders op één plek opgeslagen', schrijft de krant. Maar met opslaan alleen verdien je geen geld. Die gegevens, gratis door u afgestaan, worden bewerkt en doorverkocht. Hoe ik dat weet? De eigenaar van die database, dat is een Canadese investeringsmaatschappij.

Mart