Winterslaap

Ik hoor de striemende regen. Een harde wind raast om het huis.

‘Gadverdamme’, zegt m’n partner. ‘En dit houden we dan tot maart? Kunnen we niet naar de zon?’
'Tot maart?', denk ik. Ooit zag ik in april de takken van de bomen scheuren, door de zware sneeuw. Het kan zo maar weer een lange, natte winter worden. 
Maar is dat erg? Als dit klimaat een negatieve invloed op je heeft, lijkt me dat inderdaad niet leuk. De lente voelt dan nog zo ver weg! Je gaat zonlicht en vitamine D steeds harder missen, je zou er depri van worden. 
Zelf heb ik er totaal geen last van. Op de bank, open haard en muziekje aan, boek en glas wijn in de hand … eigenlijk schenkt die winter mij een fantastisch alibi.
Dat veel mensen een hekel hebben aan de ‘donkere dagen’ en het liefst in Portugal overwinteren, dat snap ik. Maar toch raad ik ze aan om ons klimaat te eerbiedigen. Onderga het. Aanvaardt het. Wordt zen. 
Want dat Nederlandse klimaat zit als het ware in ons DNA. ‘s Winters in de zon liggen? Ik denk dat je er eerder oud van wordt. Het is net als met een kruidenplantje uit de super: heeft dag en nacht kunstlicht gehad, maar eenmaal bij ons in de keuken is het snel gedaan.
De winter heeft een rustfunctie. Samen met sommige andere dieren mogen we ons dan opladen voor de zomer, wanneer we weer overal aan mee moeten doen. Dus zet je roze bril op en geniet er nog maar even van. Santé!

Mart